Renaat Soetewey

Soetewey ontwierp in de jaren 1930 een stedenbouwkundig plan voor de provincie Limburg. In de jaren 1960 zou hij aan de gewestplannen werken in dezelfde provincie.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij onder Verwilghen op het Commissariaat-Generaal voor 's Lands Wederopbouw. Na de oorlog werd hij benoemd als 'Bijzonder Commissaris van de Stedebouw voor de Kust' en associeerde hij zich ook met architect Lantsoght. Dit was de aanleiding voor een verhuis naar Brugge. Er kwam een eind aan de samenwerking tussen Lantsoght en Soetewey in 1956.

Als Bijzonder Commissaris streefde Soetewey ernaar de kust te vrijwaren en de bebouwing er gecontroleerder te laten verlopen.

In de jaren 1960 werd Soetewey professor stedenbouw aan de KULeuven. Het stedenbouwkundige onderwijs was er erg gestoeld op Soeteweys ervaring in de praktijk. In de 'licentie in de stedebouw en ruimtelijke ordening' gaf Soetewey onder andere de vakken 'Stedebouw', 'Stedebouwkundig ontwerpen' (Toelatingsexamen) en 'Algemene planologie met inbegrip van modellen', 'Filosofie van de planning', 'Stedebouw', seminarie 'Planologie', seminarie 'Stedebouwkundig ontwerp' (Licentiaatsexamen).

Eind jaren 1950 werd Soetewey getroffen door de ziekte multiple sclerose, wat langzaamaan zijn carrière bemoeilijkte.

Renaat Soetewey onderzocht als stedenbouwkundige het concept van de lineaire stad. Hij behoorde ook tot de kring van architecten, ingenieurs en stedenbouwkundigen die na de Tweede Wereldoorlog via het Commissariaat voor 's Lands Wederopbouw een aantal modernistische ideeën van de jaren 1920 en 1930 wisten door te duwen waar de tijd voor de oorlog nog niet rijp voor was geweest.