Karel Van Riel

Architect Karel Van Riel realiseerde een omvangrijk oeuvre, dat varieerde van stadswoningen, landhuizen en appartementsgebouwen, tot een interessante medische en ziekenhuisarchitectuur na de Tweede Wereldoorlog. Na zijn opleidingen aan het Antwerpse KASK en HISK, associeerde hij zich tot aan het eind van de Tweede Wereldoorlog met architect Maurice Janssens. Hun ontwerpen in een stedelijke context vielen op door een gebruik van art deco, terwijl de landelijker gelegen ontwerpen een intimistisch karakter kregen. Het zijn vooral hun appartementsgebouwen die hen het meest bekendheid opleverden, zoals het appartementsgebouw op de hoek van de Quellinstraat en Maria-Theresiastraat te Antwerpen (1934). Ze wonnen ook de wedstrijd voor het ontwerp van een nieuwe moderne luchthaven voor Deurne (1929), maar het ontwerp werd niet gerealiseerd.

Na 1945 was Van Riel werkzaam als zelfstandig architect en verbreedde zijn oeuvre op typologisch vlak met ziekenhuizen, rustoorden en kraamklinieken, zowel in binnen- als buitenland. In deze ontwerpen legde hij een grote aandacht aan de dag voor de nieuwste inzichten omtrent medische hygiëne en technologie, evenals het comfort van de patiënt. Een prominente realisatie is het Antwerpse Middelheimziekenhuis (1957-1970) samen met Renaat Braem. Van Riel realiseerde ook industriële panden en kantoorgebouwen in deze latere periode, zoals de complexen voor Dymo in Sint-Niklaas (1966), Devos-Lemmens in Puurs (1966) en CEPA in Antwerpen (1967).