Jos Smolderen

Jos (Jozef) Smolderen was een veelzijdig architect met uitgesproken ideeën over architectuur, stedenbouw, architectuuronderwijs en monumentenzorg. Zijn oorspronkelijke voorliefde voor de monumentale beaux-artstraditie maakte vanaf de jaren 1920 plaats voor een eigentijdse vormentaal, die evolueerde van een eigenzinnige art deco naar een statige vorm van modernisme. Doorheen zijn hele carrière blijkt een sterk monumentale visie op architectuur en stedenbouw. Voor de Antwerpse architectuur speelde Smolderen een prominente rol.

Zijn opleiding genoot hij aan de Antwerpse academie bij Van Dijk en Blomme. In 1914 behaalde hij de Prijs van Rome. De Eerste Wereldoorlog bracht hij door in Nederland, Engeland en Frankrijk. Nadien associeerde hij zich in 1921 met Vanhoenacker en Van Beurden. Samen waren ze betrokken bij de wederopbouw in de Westhoek en realiseerden ze ook verscheidene woon-en kantoorcomplexen rond Antwerpen. Het bekendste werk van Smolderen, in samenwerking met Vanhoenacker en Van Beurden, is de Antwerpse Boerentoren (1927-32). Daarnaast verwierf hij ook individuele opdrachten, zoals het Mémorial Interallié in Cointe bij Luik (1924) en de Christus-Koningkerk in Antwerpen in neobyzantijnse art deco (1928-1930). De kerk sloot aan bij de wereldtentoonstelling van Antwerpen in 1930, waar hij ook andere paviljoenen, de toegangsboog en het algemeen plan voor ontwierp. Voor deze wereldtentoonstelling nam hij het aanlegplan met stervormige pleinen en brede lanen in zuivere Beaux-Arts-stijl dat reeds in 1921 door ir. Lemeunier ontworpen werd. De wegen tussen de paviljoenen werden zo aangelegd dat zij als straten konden worden gebruikt. Smolderen was ook docent monumentale architectuur aan het Nationaal Hoger Instituut tussen 1927 en 1952 en was geïnteresseerd in monumentenzorg. Na de Tweede Wereldoorlog versoberde zijn architecturale stijl, met bijvoorbeeld flats aan de Jan de Voslei in Antwerpen (1950). Doorheen zijn hele carrière blijkt een sterk monumentale visie op architectuur en stedenbouw.