Bernard Christiaens

Bernard Christiaens studeerde af als architect aan het Hoger Instituut voor Architectuur en Sierkunsten Sint-Lucas te Gent in 1931. Het ontwerpatelier aan Sint-Lucas werd in deze periode geleid door broeder Urbain. Hij introduceerde het modernisme in de ontwerpateliers op Sint-Lucas. In 1934 had het stadsbestuur van Oostende een wedstrijd uitgeschreven voor het ontwerpen van een ondergrondse badinstallatie. De laureaten van de wedstrijd - architecten Sylvain Smis, Marcel Colombie, Gustaaf Vallay en Bernard Christiaens – waren allen oud-leerlingen van Sint-Lucas en werkten samen aan de realisatie van de luxueuze art-decobadinstallatie onder de dijk van Oostende (afgebroken in 1997). Christiaens was een van de belangrijkste figuren uit het late interbellum (1933-1940) in Oostende.
Gedurende zijn verdere loopbaan onderhoudt Christiaens contacten met Sint-Lucas. Hij was onder meer ondervoorzitter van het Cenakel, het Centrum voor moderne kerkelijke kunst aan Sint-Lucas.
De Tweede Wereldoorlog betekende een breuk in het werk van Christiaens. Zijn privé-ontwerppraktijk ligt quasi stil. Kort na de zware bombardementen op Oostende in mei 1940 roept de Stad Oostende een urbanisatiecommissie in het leven. Christiaens werkt nog datzelfde jaar, samen met drie jonge collega’s (Colombie, Felix en Maes), een algemeen aanlegplan uit voor Oostende. Het werken aan het algemeen aanlegplan voor Oostende wakkert zijn interesse voor stedenbouw aan en in 1942 vat Christiaens de studies voor stedenbouwkundige aan bij de school van La Cambre. Hij krijgt er onder andere les van Jean Eggericx en studeert met grote onderscheiding af als eerste van zijn klas in 1943. Zijn afstudeerscriptie handelt over de karakteristieken van de kustvlakte.
Christiaens begint zijn praktijk opnieuw in 1946 en ontwerpt in de eerste twee jaar na de oorlog in een eerder nostalgische sfeer. Vermoedelijk speelt het onderzoek dat hij in het kader van zijn afstudeerwerk aan La Cambre deed, hierbij een belangrijke rol. Een reis naar Zweden zorgt voor een nieuwe impuls en er breekt een tweede boeiende periode aan in de ontwerppraktijk van Christiaens (ca. 1948-1954). De Zweedse inspiratie is duidelijk te merken in het flatgebouw Lord Nelson aan de Christinastraat in Oostende (1951). In datzelfde jaar bouwt Léon Stynen, met wie Christiaens goed bevriend was, het Kursaal in Oostende. Christiaens had ook goede contacten met Adolf Van Glabbeke, toenmalig burgemeester van Oostende, en werkt in de periode 1952-1958 mee aan de heropbouw in Oostende. Zo ontwerpt hij samen met Luc Viérin het Feest- en Cultuurpaleis op het Wapenplein (Oostende, 1954-1958).Onder het bewind van burgemeester Jan Piers (1959-1964), raakt Christiaens in conflict met het lokale bestuur en ziet met lede ogen hoe er vrij baan wordt gemaakt voor de immobiliënmarkt.