Moniek Bucquoye

Sinds haar opleiding in Delft was Moniek Bucquoye (1948) geïnteresseerd in het technische aspect van design. Ze noemt zichzelf een ‘materiaalfreak’ en bekijkt design vooral vanuit het standpunt van hoe het gemaakt is, met welke materialen, en of het reproduceerbaar is. In die zin neemt ze een bijzondere positie in het Vlaamse vormgevingslandschap in, dat in zijn discoursontwikkeling toch wordt gedomineerd door kunsthistorici. Van bij het begin van haar loopbaan bouwde Bucquoye een breed nationaal en internationaal netwerk uit. Ze was zowel critica, lesgeefster, cultuur- en tentoonstellingsmaker en stuurde mee het beleid tijdens de acht jaar waarin ze voorzitter was van de Commissie Architectuur en Vormgeving van de Vlaamse Gemeenschap. Ook trok ze lange tijd het Designcentrum Vlaanderen, een vzw achter het Design museum Gent die onder andere het aankoopbeleid van het museum mee stuurde en er internationale projecten mogelijk maakte. Bovenal drukte Bucquoye haar stempel op het designgebeuren in België als directeur van Interieur, de designbiënnale in Kortrijk, van 1981 tot 1994.

Ze volgde een academische opleiding als ind. ingenieur textiel en polymeertechnologie in Gent en Delft en een opleiding menselijke ecologie aan de VUB. Later behaalde ze ook een diploma kunstgeschiedenis. Ze begon haar carrière in 1970 in Chili (technische coöperatie) en werkte tussen 1975 en 1985 als expert in opdracht van de Verenigde Naties in Cyprus, Indonesië, Mexico, Burkina Faso, China, Ecuador en Sierra Leone. Van 1973 tot 1984 was zij docent productontwikkeling aan het Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedenbouw te Antwerpen. Ze was ook gastdocent aan de Universidad de la Plata, Universidad de Buenos Aires, Universidad de Belgrano (Argentinië), Ecole du Design in Strassbourg (Frankrijk), Université de Montreal (Canada), en Universidad de Quito (Ecuador). Ze gaf ook les aan de Domus Academy in Italië.

Ze startte in 1981 als projectmedewerker voor de Biënnale Interieur in Kortrijk. Van 1982 tot 1987 was zij verantwoordelijk voor de public relations. In 1987 werd ze directeur van de organisatie. Ze was in 1983 als stichter betrokken bij de oprichting van de Vlaamse Vereniging van Ontwerpers (VVVO) en is beheerder van het Belgisch Instituut voor Design. Ze is co-auteur van enkele technische boeken en actief als designjournalist voor o.a. Knack, Projekt & Interieur, Interni en Actief Wonen en was redacteur van het Nederlandse tijdschrift Mobilia. Ze verzorgde een tijd een rubriek 'Woonwijs' in de Gazet van Antwerpen. Ze organiseerde voordrachten over design in binnen- en buitenland en schreef en presenteerde programma's over woninginrichting voor de BRT.

Ze was acht jaar voorzitter van de Commissie Architectuur en Vormgeving, Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Afdeling Beeldende Kunsten en Musea en was lid van de International Committee of Architectural Critics (CICA). Ze werkte als curator ook deel aan verschillende tentoonstelling waaronder in het Design Museum Gent.

Haar archief met documentatie over naoorlogs design wordt bewaard in het Design Museum Gent.
Moniek is een verzamelaar van papieren. Ze heeft onder meer een verzameling sinaasappelwikkels die te zien was in 'De kubieke meter' van het STAM in 2016.