Organisatie, École nationale supérieure d'Architecture et des arts décoratifs de La Cambre, Brussel

Het Institut supérieure des Arts décoratifs (ISAD) werd in 1926 opgericht door de overheid, onder impuls van de socialistische minister Camille Huysmans en Henry Van de Velde. De lessen vonden plaatsen in de Abdij van Ter Kameren te Brussel, gelegen aan de Louizalaan. Deze groeide uit tot een ‘citadel’ van moderne architectuur, aangevoerd door Henry Van de Velde tussen 1926 en 1936, geïnspireerd op zijn ervaringen in Weimar. De schoolde telde 80 leerlingen vanaf het eerste schooljaar in 1927 en een diversiteit aan kunstopleidingen. De eerste architecten studeerden er af vanaf 1930 en werden er onderwezen door befaamde architecten zoals H. Hoste, V. Bourgeois en L.H. De Koninck.
Er werd kort na de oprichting ook stedenbouw gedoceerd: van 1927 tot 1929 door Louis Van der Swaelmen en van 1929 tot 1940 door Raphaël Verwilghen.

Van de Velde werd opgevolgd door Herman Teirlinck. La Cambre voedde zich met maatschappelijke en culturele evoluties, en de aandacht van het onderwijs kwam steeds meer te liggen op de ontwerpkwaliteiten. De derde directeur van La Cambre was Leon Stynen omstreeks 1950-64. Onder R.L. Delevoy, tussen 1965 en 1979, behield de school haar eigenheid en werd ze betrokken bij de toenmalige stedenbouwkundige debatten te Brussel. Hij hernoemde ze tot Ecole nationale supérieure d’Architecture et des Arts visuels in 1967.

De school kwam in het gedrang, maar kon in 1980 heropenen als Insitut supérieur d’Architecture de l’Etat, met P.E. Vincent aan het hoofd ervan. Er voltrok zich wel een scheiding tussen architectuuropleiding en de andere disciplines. De architectuurschool verhuisde onder de naam Institut supérieur d’architecture de la Communauté française naar het Flageyplein. De andere kunstdisciplines zijn gegroepeerd onder de Ecole nationale supérieure des arts visuels, die zich nog steeds bevindt aan de Louizalaan, en werd achtereenvolgens geleid door Joseph Noiret (1980-1992), France Borel (1992-2002) en Caroline Mierop (2003).