Stan Leurs

Stan Leurs was opgeleid tot ingenieur-architect aan de Leuvens Universiteit (1919), en doctoreerde nadien in kunstgeschiedenis (1922). Hij bouwde enerzijds een ontwerppraktijk uit, maar anderzijds was hij actief als restaurateur, publicist, theoreticus en docent/hoogleraar aan de Gentse Universiteit. Hij was lid van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen vanaf 1933. Daarnaast zette hij zich in voor het onderzoek naar de Vlaamse cultuur en was hij actief in verenigingen binnen dit kader. Hij was mede-oprichter van de Vlaamse Toeristenbond (1922) en de Vlaamse Architektenvereniging (1930). Leurs was ook actief redactielid van enkele tijdschriften en auteur van verschillende publicaties.
Een deel van zijn oeuvre realiseerde Leurs in samenwerking met Jos Ritzen, zoals sociale woonwijken (Turnhout, Wuustwezel en Roosdaal) omstreeks 1923-1924 en eengezinswoningen in Antwerpen, Mechelen, Mol en Sint-Lambrechts-Woluwe. Vanaf midden jaren 1920 bouwde Leurs zelfstandig onder meer scholen en religieuze gebouwen, zoals de kerk van Dessel-Witgoor (1932-1933). Hij was eveneens actief als restaurateur, bijvoorbeeld het Drossaardshuis in Meerhout (1934-1935) en het Belfort van Lier (1939). Zijn architectuurcarrière eindigde in 1940, waarna hij zich nog enkel met zijn wetenschappelijke carrière bezighield.

Stan Leurs bracht tijdens het interbellum een beperkt maar opmerkelijk gebouwd oeuvre tot stand, in hoofdzaak een nieuw-zakelijke baksteenarchitectuur.