Eugène Wauters

Eugène Wauters is de architect van een belangrijk modernistisch oeuvre in Turnhout en Antwerpen, gerealiseerd na de Tweede Wereldoorlog en vooral bestaande uit privéwoningen en sociale woningen. Vanaf de jaren 1970 kende hij bovendien een belangrijke interesse voor monumentenzorg, wat hem in de jaren 1980 enkele restauratieprojecten opleverde.
Zijn vroege realisaties kenden een grote invloed van Scandinavische architectuur, ondermeer in het materiaalgebruik. Een interessant voorbeeld is zijn eigen woning in Turnhout (1953), opgebouwd uit breuksteen en baksteen en een aaneenschakeling van kozijnramen. Nadien, in de jaren 1960, trad een versobering op in zijn architectuur, die zich vanaf toen liet kenmerken door een subtiele detaillering en een spel van bakstenen volumes. Voorbeelden bestaan voornamelijk uit vrijstaande eengezinswoningen, bijvoorbeeld de woningen Sterkens in Vosselaar (1966), Geens in Brasschaat (1968) en Weynants in Turnhout (1968). Een sereniteit en eenvoud in zijn architectuurtaal treedt ondermeer op bij een reeks bejaardenwoningen in de Parkwijk in Turnhout (1969) en de sociale woonwijk Kattenberg in Dessel (1964-). Wauters kende een grote aandacht voor verhoudingen en een ritmische afwisseling tussen open en gesloten gevelelementen. Een ander opvallend ontwerp is het cultureel centrum De Warande (1962-1977, i.s.m. Schoeters en Vanhout), dat daarentegen getuigde van een 'brutalisme' in het materiaalgebruik van baksteen en zichtbeton, gecombineerd met een plastische volumewerking. Tijdens de jaren 1980 werd zijn vormentaal minder streng.