Simon Van Craen

Architect Simon Van Craen was voornamelijk werkzaam in en om zijn geboorteplaats Mechelen. Als architect van de Metropolitane kerk van Sint-Rombouts, vanaf 1929, kreeg hij de officieuze taak van 'architect van het aartsbisdom' en werd hij vaak aangezocht voor opdrachten in de religieuze sfeer.

Van Craen liep stage bij zijn leraar Jozef (Jef) Huygh (1885-1946) en realiseerde samen met hem in 1925-1926 de Sint-Gummaruskapel en -school aan de Kerkhoflei te Mechelen. Diezelfde beïnvloeding door de vormentaal van zijn leermeester kenmerkt zijn vroege werk, zoals de kerk Sint-Jan-Vianney te Wilrijk (1926-1927) of de kapel voor het instituut van de Dames van Sion (1928) in de Arthur Goemaerelei te Antwerpen.

Van Craens kennis van en voeling met het bouwkundig erfgoed mag blijken uit zijn aanstelling als architect voor de restauratie van de Mechelse Sint-Romboutskathedraal vanaf 1929. Hij had de leiding van de werk tot 1950.

Na talloze kerken was zijn belangrijkste realisatie het monumentale Sint-Jozef seminarie (1933-1936), gelegen op de grens van Mechelen en Sint-Katelijne-Waver.

Andere realisaties: de Pastoor-van-Arskerk te Wilrijk, de feestzaal van het Sint-Romboutscollege te Mechelen, de kapel en feestzaal van Onze-Lieve-Vrouw-van-Sion te Antwerpen, de Sint-Lodewijkkerk te Mortsel, de uitbreiding van het Sint-Gummaruscollege te Lier, de Sint-Lidwinakapel te Bonheide, de Heilige Familiekerk te Sint-Lambrechts-Woluwe.

Vanaf het einde van de jaren 1930 evolueerde Van Craen naar een strakke, functionele baksteenarchitectuur. Zijn oeuvre bestond voornamelijk uit eenvoudige sociale woningen (Mechelen, Plein der Verenigde Naties, ca. 1950), villa's en industriegebouwen (Hertsens, Lamot, Usines de Renaux) in het Mechelse.

In 1941 stichtte Simon Van Craen met enkele collega's de afdeling Mechelen van de Koninklijke Maatschappij der Bouwmeesters van Antwerpen, waarvan hij tot 1957 voorzitter was. Hij was ook leraar bouwkunde aan de Technische Scholen te Mechelen.