Emiel Van averbeke

Van averbeke is een belangrijk figuur binnen de Antwerpse architectuurwereld. Hij is opgeleid aan de Antwerpse academie en liep stage bij Thielens tussen 1892 en 1899. Daar mocht hij meewerken aan de opdracht van de Antwerpse dierentuin (1899) en hij maakte er ook kennis met art nouveau uit Brussel en Glasgow. Hij was een veelzijdig kunstenaar en legde zich toe op zowel meubels, juwelen, tekenkunst en boekillustraties. Vanaf 1899 startte zijn zelfstandige carrière waarbij hij een persoonlijke vorm van art nouveau ontwikkelde, die zichtbaar werd in verschillende van zijn woningen, bijvoorbeeld in de Mercatorstraat in Antwerpen (1901) of de detaillering van het Liberaal Volkshuis Help U Zelve van Van Asperen (1898-1901). Vanaf 1905 werkte hij als ambtenaar bij de stedelijke dienst gebouwen en kreeg er ook opdrachten, bijvoorbeeld voor twee brandweerkazernes (1907-11 en 1912-13) in een sobere vorm van art nouveau in de lijn met de stijl van Berlage. Na de Eerste Wereldoorlog werd hij stadsbouwmeester. Zo evolueerde zijn stijl in de periode naar art deco, met invloeden van de Nederlandse architect Dudok. Een interessant voorbeeld is zijn Normaalschool aan de Pestalozzistraat in Antwerpen (1929-30). In 1928 ontwierp de architect de voormalige wasinrichting in de Prekersstraat (nu Jeugdcentrum Habbekrats). In de voorgevel zien we de sobere interpretatie van de modernistische vormgeving die typisch zal zijn voor zijn het latere werk. De opbouw van de gevels vertoond invloed van Dudok. In 1922 had van Averbeke reeds een openbare wasinrichting gebouwd in de Wilgenstraat, in een traditionelere stijl. Onder leiding van Alexis van Mechelen werkte hij ook aan de stortbadinstelling op de hoek van de Prekers- en de Pachtstraat in 1911, bestemd voor schoolgaande jeugd maar in 1920 opengesteld voor publiek. In 1929 stond hij ingenieur Jozef Algoet bij met de bouw van het zwembad in de Veldstraat (het oudste zwembad van Antwerpen. Ook werkte hij mee aan de Boerentoren (1927-32) met Vanhoenacker en Smolderen en ontwierp hij de Zwemschool in de Quebecstraat (1936-1938). Op het eind van zijn leven legde hij zich toe op monumentenzorg.