Eduard Van Steenbergen

Eduard Van Steenbergen was een voornaam modernistisch architect die hoofdzakelijk in de provincie Antwerpen een interessant oeuvre uitbouwde. Hij startte zijn onafhankelijke praktijk in 1921 na enkele kleinere opdrachten en niet-uitgevoerde wedstrijdontwerpen. Zijn vroege woningen waren sterk geïnspireerd door de Engelse Arts and Crafts en de baksteenarchitectuur van de Amsterdamse School. Deze Engelse en Nederlandse invloeden assimileerde hij eveneens in zijn eerste grote opdracht, meer bepaald de Unitas Tuinwijk in Deurne (1923). Tijdens die jaren 1920 trad een verdere versobering op in zijn oeuvre, die bijvoorbeeld zichtbaar is in zijn eigen woning in Berchem (1925). Van Steenbergen was bovendien niet louter architect, hij ontwierp ook voor interieurinrichting, meubilair, verlichting, tapijten, glas-in-loodramen en tuinaanleg. Vanaf 1930 liet hij zich steeds vaker inspireren door het internationale functionalisme. Enkele hoogtepunten in zijn oeuvre zijn een groep van zes huizen aan de Volhardingslaan in Antwerpen (1932) en het Atheneum van Deurne (1936-40). Het atheneum van Deurne bouwde hij in de stijl van de nieuwe zakelijkheid. Inspiratie vond hij bij de Nederlandse architect W.M. Dudok en de Vlaming Huib Hoste. Na de Tweede Wereldoorlog was er opnieuw een stijlbreuk zichtbaar, aangezien hij vanaf toen koos voor eerder traditionele modellen, zoals een axiale planopbouw in het nieuwe gemeentehuis van Deurne (1948-64), dat zou worden uitgevoerd door zijn zoon Edward Van Steenbergen.