Philippe Neerman

Philippe Neerman (1930-2011) was een pionier in de sector van het industrieel design. Zijn bureau Industrial Design Planning Office Philippe Neerman & Co (I.D.P.O.), gevestigd in Kortrijk, was een van de eerste zelfstandige ontwerpbureaus van die omvang in Vlaanderen. Hij was ook een van de eerste Belgische industrieel ontwerpers met een Europese uitstraling, gespecialiseerd in transportmiddelen voor openbaar vervoer. Hij werkte ook samen met zijn zoon, Johan Neerman .

Neerman studeerde binnenhuisarchitectuur aan het Hoger Instituut voor Sierkunsten van Ter Kameren. Vanaf 1954 tot 1966 werkte hij bij het meubelbedrijf De Coene in Kortrijk. Hij was o.a. ontwerper van de collectie Decoplan en was betrokken bij de wereldtentoonstelling in Brussel van 1958.  In 1970 richtte hij I.D.P.O. op, dat o.a. studies maakte voor autobussen en metrovoertuigen. Hij was ook verantwoordelijk voor de totaalinrichting van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium, de Albertina Bibliotheek in Brussel (1967-80) in samenwerking met architect Roland Delers, het Koninklijk Paleis, het Rekenhof in Brussel, het Koninklijk Kasteel te Laken en de restauratie en renovatie van het muziekinstrumentenmuseum te Brussel. Hij was ook actief als meubelontwerper, en ontwierpt ook industriële producten, bouwmaterialen en huishoudapparaten

Neerman stond mee aan de wieg van het Design Centre, een toonaangevende vereniging voor de promotie van Belgisch design (1964-1985) en werkte mee aan de inrichting van het Design Centre in Brussel, samen met architecten Brodzki en Génicot. Van bij de start in 1968 zetelde hij eveneens in het bestuur van de beurs Interieur Kortrijk. Hij lanceerde het idee voor een designwedstrijd in het kader van de biënnale onder de naam 'Ideeënwedstrijd'.

Neerman was jarenlang professor aan het Hoger Instituut voor Integrale Productontwikkeling in Antwerpen, het vroegere Henry van de Velde Instituut.
In 1999 won hij de Henry Van de Velde Award voor Loopbaan.