Paul Hankar

Paul Hankar was steenhouwer, architect en journalist, maar heeft een relatief beperkt oeuvre nagelaten door zijn korte levensduur, namelijk van 1859 tot 1901. Hij studeerde aan de Academie van Brussel tussen 1873 en 1884 en kreeg ondertussen een architectuuropleiding in het atelier van H. Beyaert, met wie hij ook nadien zou blijven samenwerken. Hankar start als zelfstandig architect in 1893 met de bouw van zijn eigen woning in de Defacqzstraat in Sint-Gillis. Dit eerste gebouw vormt een opmerkelijk voorbeeld van art nouveau. Deze stijl schuilt in de knappe vormentaal met een gevoeligheid voor materialen, die hij op een organische wijze weet te combineren. Zo kennen zijn constructies een diversiteit aan materialen, zoals natuur- en baksteen of ijzeren elementen. Aandacht voor een economisch gebruik van middelen doorkruist zijn hele oeuvre. In zijn werk is hij beïnvloed door de Japanse cultuur (hout, gestileerde vormen) en door Viollet-le-Duc. Van deze laatste neemt hij rationalisme over dat zal evolueren tot een persoonlijke architectuurtaal met sobere en synthetische vormen, zoals de huizen Zegers-Regnard (1895) en Kleyer (1898), die enkel gearticuleerd worden door zuiver constructieve elementen in plaats van het spel met materiaal en textuur van voordien. Hankar gebruikt contrasterende grafische formules via lijnen en sterk bewegende curven, waardoor zijn art nouveau in zekere zin als ‘geometrisch’ kan worden gezien. Dit mondde verder uit in ontwerpen gebaseerd op structuren met modules die op industriële productie waren afgestemd. Heel fantasierijk zijn de winkelpuien die hij ontwierp in Brussel, Namen en Gent, verfraaid met een levendig houtwerk. Andere interessante realisaties zijn de ontwerpen voor wereldtentoonstellingen van Antwerpen in 1885 of Brussel in 1897 (niet uitgevoerd), de Congo tentoonstelling in Tervuren omstreeks 1897, en daarnaast het huis Ciamberlani te Brussel daterend uit hetzelfde jaar als synthese van zijn kunnen.

Hij ontwierp ook meubilair voor het atelier in het landhuis van Philippe Wolfers in Ter Hulpen. Dit interieur werd later door het Museum voor Sierkunst te Gent aangekocht.
De dochters van Hankar schonken ook objecten aan het museum en in 1985 schonk Buckman Laboratories nv te Gent een aantal bouwelementen en een interieur afkomstig van het landhuis van kunstschilder Georges Buysse te Wondelgem (gebouwd door Hankar in 1898).

In 1891 werd hij benoemd als adjunct leraar in de architectuur aan de Academie van Schaarbeek. Datzelfde jaar huwt hij Emilie Jaspar, de zus van architect Paul Jaspar.