Louis-Herman De Koninck

Louis Herman De Koninck vormt een van de kernfiguren van een rationele, functionalistische architectuur in België. Hij liet zich opmerken door zijn studie van nieuwe materialen en technieken, zoals gewapend beton, gekoppeld aan een interesse voor de geschiedenis, het vakmanschap en de economische werkelijkheid waarbinnen er werd gebouwd. Na een uitgebreide opleiding aan de Brusselse academie en in de ateliers van verscheidene gerenommeerde architecten, startte hij zijn individuele praktijk vanaf 1922. Enkele typerende gebouwen zijn ondermeer zijn eigen woning te Ukkel (1924), de woning Lenglet (1926), de woning Dotremont (1931), de villa Canneel (1931) en de villa van dokter Ley (1934). Hij realiseerde een interessante combinatie van formele zuiverheid met een complexe en dynamische constellatie van de binnenruimtes. De Koninck was ook actief binnen de Belgische afdeling van CIAM en presenteerde zijn ontwerpen op de congressen, meer bepaald zijn eigen woning als minimumwoning (1929) en de gestandaardiseerde Cubexkeuken (1930). Daarnaast ontwikkelde hij nieuwe modulaire bouwsystemen: Métrikos (1938), Acia, Inhala en Skalja (1946-47). In 1945 nam hij deel aan de tentoonstelling "Vaderland en burgertrouw/ Patrie et civisme" in het warenhuis Au Bon Marché in Brussel. Hier werden modelappartementen getoond die hij realiseerde i.s.m. architect Marcel Schmitz. De Koninck doceerde dertig jaar lang aan La Cambre. In 1969 schonk hij zijn archief aan AAM.