Pieter De Bruyne

Pieter De Bruyne werd geboren in een gezin van meubelmakers. Zijn vader richtte te Aalst een meubelwinkel op die later veranderde in een meubelatelier. Na zijn dood in de jaren vijftig nam Pieter De Bruyne het atelier over. Hij studeerde aan het Hoger Instituut Sint-Lukas, afdeling Binnenhuiskunst (1947-1953). In 1955 kreeg hij een aanstelling aan het Hoger Instituut Sint-Lukas te Brussel.

Hij nam deel aan de verschillende salons van het moderne sociale meubel te Gent. Tijdens de tentoonstelling 'Nationaal salon voor moderne sociale meubelkunst' 1955 kwam Pieter De Bruyne in contact met de Italiaanse ontwerper Gio Ponti, waarna hij in 1956 stage liep bij hem. Hij werd in 1958 bekroond in de nationale meubelwedstrijd van het Instituut voor Huisvesting en hij ontving een 'Gouden Kenteken'. Hij nam ook deel aan Expo 58 - selectie van de Belgische binnenhuisontwerpers. In 1959 ontving hij een vermelding tijdens de internationale meubelwedstrijd van Cantu en in 1961 werd eveneens in Cantu een eetkamerontwerp bekroond.

In 1976 vond tijdens INTERIEUR 76 een individuele tentoonstelling van zijn werk plaats. In 1965 en 1976 vonden er retrospectieve tentoonstellingen van zijn werk plaats in de Sint-Pietersabdij te Gent en het Provinciaal Begijnhof te Hasselt. In 1971 werd hij aangesteld als voordrachthouder aan het Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedenbouw te Antwerpen. In 1980 vond een retrospectieve tentoonstelling van zijn werk plaats in het Museum voor Sierkunsten te Gent.

Bij testament heeft Pieter De Bruyne zijn documentatiearchief geschonken aan het Museum voor Sierkunst. Het archief bevat zo'n 3000 boeken, 2000 schetsen en tekeningen en zijn studie van de Oud-Egyptische meubelkunst. Er werd een vzw opgericht, Stichting Pieter De Bruyne, die instond voor de bewaring, het kenbaar maken en de raadpleegbaarheid van het archief. Lieven Daenens trad op als voorzitter, Freddy Le Compte als penningmeester en Arlette De Bruyne als sectretais.

Na zijn dood bleef het atelier te Aalst in beperkte oplage meubels van Pieter De Bruyne produceren. Later nam zijn neef Hans Le Compte het artistieke en technische management van het atelier op zich en werden ook meubels van de hand van Le Compte door het atelier geproduceerd. Het atelier stelde zich ook open voor een samenwerking met jonge hedendaags ontwerpers.