Archief van Alfons Francken

Alfons Francken maakte voornamelijk naam als een van de pioniers van de moderne appartementsbouw. Zijn onafhankelijke architectuurpraktijk startte kort voor de Eerste Wereldoorlog met enkele traditionele ontwerpen. Tijdens die oorlog was hij krijgsgevangene in Duitsland. Ook daar bleef hij als architect werkzaam, bijvoorbeeld door deel te nemen aan de wedstrijd voor de bouw van een herdenkingsmonument in het gevangenkamp Soltau en als tekenaar bij een bouwbedrijf in Düren. Na zijn terugkeer naar België, realiseerde hij enkele imposante en uiterst invloedrijke appartementsgebouwen aan de Antwerpse Helenalei (1919-). Deze gebouwen vielen op door hun vernieuwend planconcept en opvallende vormentaal die geïnspireerd was op de Chicago School. Zo profileerde hij zich binnen de Antwerpse avant-garde, sloot zich aan bij de kring Moderne Kunst en stond aan de basis van het tijdschrift Bouwkunde. Francken verwierf in de jaren 1920 en 1930 talrijke opdrachten, die hij tot uitvoering bracht in een rationeel concept en materiaalgebruik, bijvoorbeeld in een zakelijke baksteenarchitectuur. Deze aanpak is onder meer zichtbaar bij zijn ontwerpen voor sociale woningcomplexen, in opdracht van de huisvestingsmaatschappij Onze Woning: het Stuivenbergcomplex (1929-1930), het complex aan de Geelhandplaats (1931) en aan de Kloosterstraat (1937). Zijn naoorlogse oeuvre bestaat uit enkele vermeldenswaardige ziekenhuisontwerpen, meer bepaald het Antwerpse Middelheimziekenhuis (1946-1947) en het F.O.B.-ziekenhuis te Berchem (1947-1949).<br />
<br />
Architectuuropleiding:<br />
-Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen (1901-1902): studies vier jaar onderbroken door legerdienst in Brussel (1902-1906), maar terug verder gezet in 1906<br />
-Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Brussel (1902 - 1906): lessen tijdens zijn legerdienst<br />