Oscar Henricus Van de Voorde

Van de Voorde genoot zijn opleiding als architect aan de Gentse academie en trok nadien via een studiebeurs naar Parijs en de academie van Wenen, waar Otto Wagner toen les gaf (1898). Zijn loopbaan wordt in het laatste jaar aan de Gentse academie gelanceerd. In 1894 wint hij de ‘Grote Prijskamp voor Bouwkunde’. Na zijn studies maakt hij enkele studiereizen, onder andere naar Frankrijk en Italië.

Als architect had Van de Voorde vooral oog voor een integratie van architectuur en toegepaste kunsten. Hij ontwierp interessante meubels en interieurs, die bijvoorbeeld in Turijn (1902) en Milaan (1906) werden getoond. Het oudst gekende werk van Van de Voorde dateert uit 1897. Het gaat om het interieur van restaurant ‘Cambrinus’ (Vlaanderenstraat, Gent). Dit ontwerp gebeurde in samenwerking met Albert Van Huffel (1877-1935). Van de Voorde zal in zijn verdere carrière nog vaker beroep doen op collega-architecten voor een ontwerp. Zo werkt hij ook samen met zijn broer Albert aan de verbouwing van de Bank van Vlaanderen in 1909. Hij werkte ook mee aan de wereldtentoonstelling van Brussel in 1910, waarvoor hij een cottage met interieur ontwierp en welke hij nadien liet heropbouwen in Deurle als zijn eigen buitenverblijf. Daarnaast was hij hoofdarchitect van de Wereldtentoonstelling in Gent in 1913, waarbij in zijn ontwerpen een duidelijke invloed van Wagner valt op te merken. Hij is als hoofdarchitect o.a. verantwoordelijk voor de indeling van het terrein en de plaatsing van de verschillende paviljoenen. Daar bovenop moet hij ook nog instaan voor het ontwerp van de belangrijkste gebouwen: het Feest- en tuinbouwpaleis in het Citadelpark en de uitbreiding van het Museum voor Schone Kunsten. Deze twee zijn – in tegenstelling tot alle overigen – gebouwd met duurzame materialen.
Na de Eerste Wereldoorlog werd zijn oeuvre minder vooruitstrevend. Hij was betrokken bij de wederopbouw en was architect van de Gentse Maatschappij voor Goedkope Woningen (1919-1938).

Wat opmerkelijk is aan het oeuvre van Van de Voorde is dat het niet te classificeren valt onder één stijl. Van de Voorde past voor zowat elk project een andere bouwstijl toe. Voor het ontwerp van het ‘Institut Moderne pour Malades’ (Koningin Fabiolalaan 57, Gent, 1909) – waarmee hij een ‘grand prix’ won – opteert Van de Voorde voor een moderne invulling. Verwijzingen naar historische stijlen zijn niet terug te vinden in dit bouwsel. Deze komen echter wel terug voor in het begin van de jaren 1920 in het ontwerp voor kasteel ‘Bekkevyver’ in Aalter. Inspiratie voor dit landhuis heeft Van de Voorde overduidelijk gehaald in het 18de-eeuwse Frankrijk van Lodewijk XIV.

Voor het Gentse architectuuronderwijs speelde Oscar Van de Voorde een belangrijke rol. Vanaf 1898 zou hij een prominente functie als docent bouwkunde aan de Gentse academie vervullen. Zo beïnvloedde hij veel Gentse architecten. Tussen 1920 en 1935 was hij directeur van de academie, waardoor hij de kans kreeg om het architectuuronderwijs te hervormen. Na zijn pension in wordt de ‘stichting Oscar Van de Voorde’ opgericht. Deze reikt om de twee jaren een prijs uit aan de beste leerling van de afdeling sierkunsten. Opmerkelijk hieraan is dat deze prijs dus niet naar de afdeling bouwkunde gaat. Dit wijst echter op het belang dat Van de Voorde schenkt aan de toegepaste kunsten.