Willy Van Der Meeren

Van Der Meeren studeerde aan La Cambre en maakte aan het begin van zijn loopbaan korte tijd deel uit van de Groupe NA (1951-52). Hij werd beheerder van Formes nouvelles in 1952, een vereniging die via tentoonstellingen en modelappartementen een belangrijke impuls zou geven aan de vernieuwing van het Belgische meubel. Hij was lid van CIAM en stuurde mee het architectuurdebat aan via de oprichting van en medewerking aan tijdschriften zoals 'Architecture', 'Bouwen en Wonen' en 'Ruimte'. Als architect streefde hij naar manieren om op een zo goedkoop mogelijke manier goed woningen te ontwerpen. Hij streefde daarbij naar vereenvoudiging van materialen en technieken. Hij nam deel aan verschillende tentoonstellingen met modelwoningen zoals 'La Maison CECA' in 1954 (Charleroi), waar hij samenwerkte met Léon Palm. Hij experimenteerde met industrialiseringsprocessen voor woningenbouw, die echter slechts een beperkte toepassing kregen in een groep van 8 woningen, het Vierwindenbinnenhof (1955-56) in Tervuren. In Evere bouwde hij 'Ieder zijn Huis' (1954-60), een zeldzaam voorbeeld van sociale hoogbouw in zijn oeuvre. In jaren 1960 ontwierp hij een aantal opgemerkte privéwoningen. Hij kan gezien worden als de voorloper van de systeembouw. Van Der Meeren doceerde tussen 1970 en 1988 aan de VUB en realiseerde er een experimenteel complex van studentenhomes (1971).

Hij ontwierp ook meubels. Zijn ontwerpen werden o.a. geproduceerd door Tubax te Vilvoorde.