Valentin Vaerwyck

Nadat Valentin Vaerwyck in 1905 afstudeerde aan het Sint-Lucasinstituut te Gent, legde hij zich als architect in het begin vooral toe op restauratie. Hij verwierf belangrijke opdrachten, zoals de bouw van een nieuwe spits op het Gentse Belfort (1912) en ontwerpen voor de wereldtentoonstelling in Gent in 1913. Vaerwyck was een belangrijk figuur in de wederopbouwperiode, bijvoorbeeld met restauraties, ontwerpen van herdenkingsmonumenten en reconstructies van verwoeste gebouwen. Daarnaast bouwde hij villa's aan de kust en in Gent. Hij was sociaal geëngageerd en dacht zo na over de problematiek van de arbeidershuisvesting. Van 1923 en 1947 was hij provinciaal architect. Ook na zijn pensioen bleef hij actief, onder andere in samenwerking met architect Hebbelynck. Vaerwyck en andere van zijn tijdgenoten streefden een eigen interpretatie na van de Vlaamse bouwtraditie, wat bij Vaerwyck resulteerde in een integratie van beeldhouwwerk in architectuur. Hij zette zich ook in voor het behoud van het architecturaal erfgoed, ondermeer door zijn lidmaatschap bij de KCML.