Organisatie, École du Génie Civil (UGent)

De Technische Scholen verzorgden vanaf 1836 de ingenieursopleiding aan de Faculteit Wetenschappen van de Gentse Universiteit (de oprichting werd mogelijk binnen het kader van de wet Theux van 27 september 1835).De Technische Scholen, die beschouwd kunnen worden als de opvolger van de School voor Kunsten en Ambachten (°1925), werden opgericht als Ecole du Génie Civil bij het KB van 26/9/1836. De studies duurden vier jaar (voorafgegaan door een toelatingsexamen). De eerste twee jaar onderwijs werden gezamenlijk ingericht voor alle ingenieursstudenten (wetenschappelijk basisonderwijs), nadien werd het programma gediversifieerd in drie afdelingen (Ponts et Chaussées, Arts et Manufactures, en Architecture Civile). De studies in de afdeling Burgerlijke Génie/Ponts et Chaussées werden beëindigd door een examen voor een centrale jury in Brussel en leidde tot de wettelijk graad van doctor in de wetenschappen, terwijl het eindexamen in de twee andere afdelingen leidde tot een ‘diplôme de capacité’. In 1838 wijzigde de structuur van de Technische Scholen, volgens het KB van 1 oktober 1838 “qui met l’institution du corps des ponts et chaussées en rapport avec la loi organique de l’enseignement supérieur.” Met dit KB kreeg de Gentse univeristeit het monopolie tot de opleiding van ingenieurs van Bruggen en Wegen in dienst van de Belgische Staat. De afdelingen Ponts et Chaussées en Architecture Civile werden samengevoegd in de Ecole du Génie Civil, terwijl de afdeling Arts et Manufactures werd ondergebracht in een aparte Ecole des Arts et Manufactures. Beide scholen bestonden uit een voorbereidende afdeling (Voorbereidende School of Ecole Préparatoire; 2 jaar studie) en een hogere afdeling (Speciale School, Bijzondere School of Ecole Spéciale; studieduur afhankelijk van de richting). In de Ecole Spéciale du Génie Civil werd het onderscheid gemaakt tussen een lagere afdeling voor ‘conducteurs de constructions civils’ (2 jaar) en een hogere afdeling voor ‘sous-ingénieurs civiles’ (3 jaar studie). In 1850 werd de nieuwe richting van ‘ingénieur civil’ en in 1864 die van ‘ingénieur-architecte’ toegevoegd (samen ondergebracht in een aparte afdeling Architecture Civile, 2 jaar studie). In 1880 werd de opleiding aan de Ecoles Spéciales gesplitst, met aparte curricula voor de drie verschillende afdelingen: de ‘section des Ponts et Chaussées’ voor ingenieurs en conducteurs Bruggen en Wegen, de ‘section du génie civil’ voor civiel ingenieurs en de ‘section des ingénieurs-architectes’ (in de Ecole Préparatoire waren de ‘section du génie civil’ en de ‘section des ingénieurs-architectes’ samengevoegd). De opleiding tot ingenieur-architect zou als voorbeeld dienen voor de opleiding die Leuven organiseerde vanaf 1878-1879.De Ecole des Arts et Manufactures werd op papier opgericht in 1838 maar bestond in praktijk pas vanaf 1852: de vierjarige opleiding was te zwaar en te theoretisch zodat de industriële wereld geen belangstelling toonde. De opleiding tot ‘ingénieur des arts et manufactures’ werd in 1852 werd vervangen door een driejarige opleiding tot ‘ingenieur industriel’ (nijverheidsingenieur). Een Ecole préparatoire werd pas rond 1860 ingericht. De studieduur bedroeg aanvankelijk één jaar en vanaf 1880 twee jaar. De totale studieduur in de Ecole des Arts et Manufactures kwam zo in 1880 terug op vier jaar te liggen.In 1923 werd met de School voor Mijnbouwkunde een derde afdeling opgericht binnen de Technische Scholen.Het onderwijs werd verzorgd door professoren en gedetacheerde ingenieurs van het Ministerie van Openbare Werken. De algemene leiding van de Technische Scholen werd toevertrouwd aan de beheerder-inspecteur van de universiteit, met een studie-insp

Vanaf 1836 kwam architectuur op het programma van de ingenieursopleiding aan de École du Génie Civil.