Juliaan Lampens

Architect Juliaan Lampens was vooral actief in de woningbouw. Hij combineerde een strakke met een organische lijnvoering en opteerde steeds voor een zo open mogelijk grondplan. Hij koos vaak voor beton.
Hij studeerde architectuur tussen 1940 en 1950 aan het Hoger Instituut voor Kunst- en Vakonderwijs Sint-Lucas Gent. Na zijn studies vestigde hij zich in 1950 als zelfstandig architect in Eke (Nazareth) met zijn eigen bureau. Lampens werd in 1974 docent aan het Hoger Architectuurinstituut Sint-Lucas Gent en was er hoogleraar van 1985 tot 1991.

Waar hij de eerste jaren van zijn loopbaan nog een succesvolle traditionele architect was, rijpten bij Lampens na Expo ‘58 totaal nieuwe ideeën over architectuur en kwam hij met het ontwerp van zijn eigen woning in Eke resoluut los van de klassieke architecturale vormen. Van dan af concentreerde hij zich op betonarchitectuur en ontwikkelde een persoonlijke stijl in “brutalisme”. Een hoogtepunt in zijn oeuvre, maar ook in de naoorlogse kerkenbouw in Vlaanderen, is zijn ontwerp van de bedevaartkapel O.-L.-Vrouw van Kerselare in Edelare (Oudenaarde, 1966).

Andere belangrijke realisaties:
1960 eigen woning in Nazareth (Eke)
1967 Woning Vandenhaute – Kiebooms in Zingem (Huise)
1970 openbare bibliotheek in Nazareth (Eke)
1973 woning Derwael – Thienpont in Gavere
1974 woning Van Wassenhove in Sint-Martens-Latem
1988 verbouwing van woning De La Ruelle – Van Moffaert in Sint-Martens-Latem (Deurle)
1990 woning Lampens - Dierick in Gavere (Semmerzake)
2002 woning Velghe in Deinze (Astene)

De meubels in de woningen werden vaak ook door Lampens ontworpen.

Hij won verschillende nationale architectuurwedstrijden en nam deel aan meerdere tentoonstellingen. In 1995 ontving hij de grote architectuurprijs van België.