Jean-Laurent Hasse

Jean-Laurent Hasse (1849-1925) was architect en was opgenomen als lid in de vrijmetselarij. Hij was geghuwd met Emma Gittens, zus van toneelauteur en stadsbibiothecaris Frans Gittens (1842-1911). Hun zoon Georges Hasse (1880-1956) was veearts en verzamelaar van historische Antwerpse vondsten en pionier-archeoloog. Hij zou deze interesse ontwikkeld hebben in navolging van zijn vader, die op zijn werven allerlei curiosa verzamelde.

Hasse speelde een belangrijke rol bij de organisatie van een aantal wereldtentoonstellingen in België. Voor de Wereldtentoonstelling in Antwerpen in 1885 ontwierp hij onder meer de plannen van het Palais de l'Industrie en een aantal inkompoorten van dit complex. Hij tekende ook plannen voor de Wereldtentoonstelling van 1894 in Antwerpen. Met Charles E. Soubre was hij officiële architect voor de Wereldtentoonstelling van 1905 in Luik.

Hij is ook bekend als ontwerper van industriële complexen zoals een koffiebranderij in De Burburestraat, de gebouwen van de Rode Pelikaan in de Broederminstraat, de eerste eigen gebouwen van de Bell Telephone Manufacturing Company (Den Bell), de gebouwen van de Compagnie Electrique Anversoise in de De Burburestraat en het complex van de Tramways d'Anvers op Zurenborg. Hij gebruikte daarbij doorgaans een baksteenarchitectuur met eclectische, neorenaissance- of neotraditionele stijlelementen. Af en toe nam hij elementen uit de art nouveau op in zijn ontwerpen, bv. de sgrafittopanelen van de Tramways d'Anvers waarvoor hij een beroep deed op Paul Cauchie.

Hij liet een eclectisch oeuvre na in Antwerpen, met een voorkeur voor neotradionele stijl en neo-Vlaamse renaissance, zoals duidelijk blijkt uit zijn eigen woonhuis