Jean-Jacques Winders

In de Antwerpse architectuurgeschiedenis neemt Jean-Jacques Winders een opvallende plaats in. Na zijn studies aan de Antwerpse academie, verwierf hij al gauw succes door twee belangrijke opdrachten die hij via wedstrijden in de wacht sleepte. Winders realiseerde immers in 1873 het monument ter Vrijmaking van de Schelde op de Marnixplaats in een neobarokke stijl. Ook behaalde hij, samen met F. Van Dijk, de eerste prijs in de wedstrijd voor het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen. Samen ontwierpen ze in een moeizame samenwerking het uiteindelijk ontwerp van het museum (1884-87). Winders evouleerde stilistisch van een eclectische vormgeving tot boegbeeld van de Vlaamse neorenaissance in Antwerpen tijdens de jaren 1870. Winders' typische stijl wordt gekarakteriseerd door een rijke polychromie, plastische uitwerking, clair-obscureffecten en vormelijke onregelmatigheden. Deze aspecten komen sterk naar voren in zijn eigen woning De Passer in de Tolstraat (1882-85). Winders kende steeds een heel grote interesse voor architectuurgeschiedenis, waardoor in de latere periode van zijn leven zijn activiteiten als architect afnamen. Na de eeuwwisseling werkte hij nog enige tijd samen met zijn zoon Max.