Marjatta Metsovaara

Marjatta Metsovaara was een Fins textielontwerper. Ze groeide op in Urjalankylä, waar haar vader Santeri Metsovaara in 1932 het bedrijf Suomen Matto Oy oprichtte. Haar vader en ontwerper Arttu Brummer herkenden echter haar talent voor textielontwerp en stuurden haar naar de Kunstnijverheidsacademie in Helsinki (nu Aalto-universiteit). Daar behoorden Erik Bruun, Yki Nummi, Timo Sarpaneva, Nanny Still en Maija Isola tot haar studiegenoten, en kreeg ze les van onder anderen Tapio Wirkkala en Dora Jung. In 1949 studeerde ze af.

Na haar afstuderen werkte Metsovaara eerst in de tapijtfabriek van haar vader, waarna zij in 1950 samen met Helin Vennas en Senja Laine-Ylijoki het bedrijf Vennas Oy oprichtte in Helsinki. In 1954 volgde de oprichting van Metsovaara Oy in Urjalankylä, waar de productie elk jaar verder uitbreidde. Haar eerste klanten waren toonaangevende firma’s als Artek, Asko en Function.

In de jaren zestig werden haar stoffen ook geproduceerd door meerdere Finse textielfabrieken, waaronder Tampella Oy. Ze ontwierp gordijnstoffen die inspeelden op moderne woonwensen: kleurrijk, onderhoudsvriendelijk en gemaakt van innovatieve kunstvezels die sterk en lichtdoorlatend waren – ideaal voor de grote ramen van moderne huizen. Haar collecties, waaronder de iconische Primavera-serie (1967), omvatten een breed scala aan geweven stoffen (van vlakweefsels tot jacquards en tweeds) en bedrukte stoffen in levendige kleuren. Het gebruik van reactieve verfstoffen op de door haar met ingenieurs van Tampella ontwikkelde Lappi-satijn betekende een technologische doorbraak. Naast mode- en interieurstoffen ontwierp zij ook tafellinnen, vloerkleden en kussens, vaak uitgevoerd in gecoördineerde reeksen.

In 1962 kwam er een belangrijke wending toen Metsovaara in Sint-Niklaas (België) een moderne spin- en weverij opzette, die functioneerde als een soort onderzoekscentrum voor textiel. Samen met haar tweede echtgenoot, de Belg Albert Van Havere, leidde zij de fabriek, die stoffen produceerde voor de meubelindustrie en projecten in samenwerking met internationale ontwerpers en vervoersbedrijven (bus-, trein- en touringcarinterieurs). Hoewel haar Belgische activiteiten in Finland minder bekend waren, behoorden de stoffen uit Sint-Niklaas tot de meest geavanceerde op de markt en werden ze wereldwijd tentoongesteld en gebruikt.

Metsovaara’s eerste solotentoonstelling vond plaats in 1957. Daarna volgden grootschalige overzichtstentoonstellingen in de Kunsthalle van Helsinki in 1963, 1966 en 1969 (Expo 63, Expo 66, Expo 69), die in de Finse designgeschiedenis worden herinnerd als de grootste particuliere tentoonstellingen ooit. Ze toonden haar rijke productie in technisch spectaculaire en kleurrijke opstellingen en droegen bij aan haar internationale faam. In 1963 was Marjatta Metsovaara laureate van de Nationale Selectie van Industriële Vormgeving te Brussel en in 1968 behaalde ze het Gouden Kenteken voor Industriële Vormgeving. Daarnaast ontving hij een gouden medaille op de XIIe Milan Triennale (1960) en de Pro Finlandia-medaille (1970).

Verschillende van Marjatta Metsovaara's ontwerpen werden door het Design Centre geselecteerd en weergegeven op een indexkaart.

De volgende stoffen werden geproduceerd door Ets. Van Havere-Van de Velde S.A. :
Cristaux de neige, (jacquardweefsel), Korento, (Bekledingsstof voor zetels), Comfort II, (Bekledingsstof voor zetels), Aitta, (Bekledingsstof voor zetels)

De volgende tapijten werden geproduceerd door Ets. Peeters-Van Roye S.A. :
Rivoli, (Wilton-tapijt), Pigalle, (Langvezel Wilton-tapijt)

De volgende stoffen werden geproduceerd door N.V. Van Havere Albert :
Tarantella, (meubileringsstof), Melanssi (meubileringsstof)