Tilman Suys

Tilman François Suys was een invloedrijk architect en docent aan de Brusselse academie (1835-61). Hij leefde van 1783 tot 1861. Zijn studies startte hij te Brugge (1800-04) en vervolgens studeerde hij aan de Ecole des Beaux-Arts te Parijs (vanaf 1805) en te Rome (1813-17). Hij had de kans om naar Rome te gaan verkregen door het winnen van de Grote Prijs van Rome in 1812. Ginds zou hij belangrijke gebouwen uit de klassieke tijd bestuderen. Vanaf 1820 werd hij directeur van de Academie voor schone kunsten in Amsterdam. Hij realiseerde verscheidene woningen in Nederland, was betrokken bij de bouw en restauratie van kerken en werd vervolgens in 1825 architect van de koning. Hierdoor werd hij actief in Brussel, bijvoorbeeld de reconstructie van het Koninklijk Paleis, de voltooiing van het Paleis van de Prins van Oranje, uitbreiding van het paviljoen van Tervuren en ontwerpen voor de Brusselse Kruidtuin. Zijn oeuvre getuigt stilistisch van de overgang tussen classicisme en een meer moderne architectuur, beïnvloed door de Italiaanse renaissance. Hij streefde naar eenvoud en harmonie, gecombineerd met een zichtbaar en edel materiaalgebruik. Tijdens de revolutie van 1830 werd zijn woning met al zijn archieven verwoest. Suys zou tot in 1838 hofarchitect blijven van Leopold I. Daarnaast realiseerde hij belangrijke particuliere opdrachten, zoals het kasteel Warocqué in Mariemont (1831-36), de rechtse vleugel van het Arenbergpaleis in Brussel (1830-37) en de villa Cazeaux in Brussel (1835). Vanaf 1835 was hij lid van de Koninklijke Commissie voor Monumenten. 1838 betekende een keerpunt in zijn carrière omdat officiële opdrachten toen ophielden en hij zich voornamelijk zou richten op de bouw en restauratie van talrijke kerken te Brussel.