Joseph Diongre

Joseph Diongre was een Brussels architect. Hij genoot een omvangrijke opleiding aan de Brusselse academie, bij Albert Dumont, in Parijs en Nederland. Tot voor de Eerste Wereldoorlog bestond het oeuvre van Diongre uit bescheiden woningen voor de kleine burgerij, met een breed stijlenpalet, zoals neorenaissance, art nouveau en pittoreske invloeden. Na de oorlog richtte hij zich vooral op goedkope woningen en sociale ensembles, zoals de flats voor de Sint-Gillishaard (1922-29) en het ensemble Ramaeckers in Laken (1922-23). Deze realisaties vallen op door een rijke vermenging van materialen. Diongre was ook betrokken bij de wederopbouw, onder andere met de herbouw van de kerk van Kapelle-op-den-Bos (1920-25) en het oprichten van gedenktekens. Zijn realisaties uit het interbellum getuigen grotendeels van art deco, maar hij was in staat om een persoonlijke, gematigde modernistische vormentaal te creëren. Interessante voorbeelden zijn het Withuis in Jette (1927), zijn eigen woning in Ukkel (1928), de Sint-Jan-de-Doperkerk in Sint-Jans-Molenbeek (1930-32) en het NIR-gebouw in Elsene (1933-39). Diongre was lid van de SCAB en was ook docent. Zijn archief is verloren gegaan, aangezien hij het zelf kort voor zijn overlijden heeft vernietigd.