Paul Bonduelle

Als architect, maar ook als ideolooog, is Paul Bonduelle een interessant figuur. Hij knoopte op stilistisch vlak aan bij de klassieke traditie en positioneerde zich zo ten opzichte van de Moderne Beweging. Na studies in Parijs en Brussel, won hij in 1900 de Godecharleprijs en in 1908 de wedstrijd voor het Lakense stadhuis. Hij had een duidelijke voorliefde voor het Franse 18e-eeuwse classicisme, zoals duidelijk is in de vrijmetselaarsloge te Brussel (1909), en voor een regionalistische vormentaal. Hij verzorgde particuliere woningen en grotere opdrachten, zoals de vestiging van de krant Le Soir (1916) en sociale woningen in Laken (1922). Hij was de architect van de Belgische afdeling op de Wereldtentoonstelling in Brussel in 1935 en realiseerde er het knappe Byrrh-paviljoen. Hij zou later ook hoofdarchitect worden van Expo 58, maar zou reeds drie jaar vroeger overlijden.Bonduelle was ook een invloedrijk persoon binnen de SCAB en leidde L'Emulation. Hij verdedigde zijn ideeën omtrent het behoud van traditie en de verdediging van het classicisme als cultuur van de toekomst en ook het regionalisme omvattend. Zijn gedachtegoed maakte hem geregeld tot een controversieel en niet altijd geliefd figuur. Bonduelle was ook betrokken bij de Koninklijke Academie van België en bij de wederopbouw van Doornik na de Tweede Wereldoorlog.