Lieve De Pelsmaeker

Lieve De Pelsmaeker is geboren in Erembodegem (Aalst) op 16 maart 1936. Ze studeerde aanvankelijk binnenhuistekenen aan de Academie voor Schone Kunsten in Aalst. Toen de Belgische beeldhouwer en keramist, Geo Vindevogel, een keramiekafdeling aan de Academie oprichtte, werd Lieve zijn eerste leerlinge. Na haar opleiding opende De Pelsmaeker haar eigen atelier in haar geboortedorp, aan de Nekkerspoel in Erembodegem. Ze begon in 1964 als lerares keramiek op de afdeling Plastische Kunsten aan het Rijksinstituut voor Technisch onderwijs in Aalst. Later begon ze ook les te geven op de afdeling keramiek aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Dendermonde.

In het begin van haar carrière werkte De Pelsmaeker met organische materialen zoals mineralen en vegetaties uit de natuur. Vanaf de jaren 70 creëerde ze werken die keramiek en assemblagekunst combineren door afgedankte stukken uit de elektriciteitsindustrie zoals stopcontacten en draden toe te voegen aan haar sculpturen. Een goed voorbeeld hiervan is haar werk 'Triptiek I'. Later maakte ze 'sonomobielen', keramische muziekinstrumenten. Deze sculpturen hebben toetsen, wielen of zijn op assen bevestigd. De toeschouwer moet de sculpturen zelf in beweging brengen door ze een draairichting te geven of door het aanraken van de toetsen. Er ontstaat zo een meerdimensionale ervaring: visueel, tactiel en auditief.

Lieve De Pelsmaeker haar carrière werd bekroond met enkele onderscheidingen: Valerius de Saedeleerprijs in 1962, Gouden Medaille van de Vereniging van Italiaanse Kunstenaars op de internationale Keramiekwedstrijd in Faenza in 1964, selectie voor de Olivetti prijs voor beeldhouwkunst in 1967, selectie voor de Berthe Artprijs in 1969. Ze was bovendien ook laureaat van de Provinciale Prijs voor Oost-Vlaanderen voor Beeldhouwkunst 1969.