Organisatie, Usines Peters-Lacroix (UPL)

In 1867 bezat Alphonse Lacroix in Elsene (rue du Prince Royal) een klein, traditioneel behangpapieratelier, dat in 1870 naar Laken verhuisde (rue Louise 21, vandaag rue Willem De Mol). In 1882 vindt een modernisering plaats door de installatie van een stoommachine. Na het overlijden van Lacroix zet zijn weduwe Léonie het bedrijf verder. Na haar huwelijk met Herman Peters neemt het bedrijf de naam Usines Peters-Lacroix aan. Nadat brand het bedrijf vernielt in 1883 worden nieuwe fabrieksgebouwen opgetrokken in Haren, in gebruik genomen in 1885. In 1901 is er opnieuw een brand, met heropbouw van een moderne fabriek in 1902.

Tijdens het interbellum moderniseert het bedrijf zijn aanbod door jonge kunstenaars aan te trekken zoals Magritte en Servranckx. Toch krijgt het bedrijf op de Exposition des Arts décoratifs et industriels modernes à Paris in 1925 de kritiek dat zijn productie niet vernieuwend genoeg is. 

Het bedrijf was onder meer vertegenwoordigd op de Wereldtentoonstelling van 1937 in Parijs, met behangpapier ontworpen door Edgard Tytgat.

Na de Tweede Wereldoorlog breidt UPL sterk uit, met toonzalen in verschillende steden, een internationaal distributienetwerk en buitenlandse productie-eenheden.

In de jaren 1970 is UPL de laatste actieve behangpapierfabriek in het Brusselse. In 1979 sluit het bedrijf definitief de deuren.

In 1970 nam het bedrijf onder de naam 'Groupement des fabrikants de papiers peints de Belgique', samen met Artes, Genval en Brepols deel aan de Biennale INTERIEUR 70.
In 1972 namen zij met Decor Group, bestaande uit Artes, Balamundi, Brepols en UPL deel aan INTERIEUR 72.