Organisatie, Société belge des Urbanistes et Architectes modernistes

De Société belge des Urbanistes et Architectes modernistes (SBUAM) ontwikkelde zich vanuit de Société des Urbanistes belges (SUB) vanaf 1923. De vereniging verdedigde een architectuur zonder historische referenties en dus aangepast aan de noden van de moderne maatschappij. Ze behielden de idealen van de SUB, zoals het bijeenbrengen van specialisten uit de bouwwereld, zin voor moderniteit en respect voor de bestaande context. De SBUAM had daarenboven een breder interessegebied. De vereniging kreeg al gauw met spanningen te maken, namelijk tussen aanhangers van het functionalisme enerzijds en aanhangers van een meer gematigde groep van 'pseudo-modernisten' aan de andere kant. Het architectuurtijdschrift La Cité fungeerde als spreekbuis voor de diverse opvattingen. Bij de deelname aan internationale evenementen, zoals het paviljoen Collectivité du bâtiment op de Brusselse wereldtentoonstelling van 1935, nam een rigoristische strekking de overhand. De SBUAM stond aan het hoofd van de Moderne Beweging in België. Men ging zich ook sterk richten op stedenbouw, waarbij men nadacht over de omgang met de historische overblijfselen, terwijl men een coherenter stadsbeeld verdedigde. Tijdens de jaren 1930 zou de vereniging zich vooral toeleggen op een verdediging van de beroepsbelangen, zoals de invoering van het diploma van architect, oprichting van een Orde van Architecten en organisatie van brede debatten. Na de Tweede wereldoorlog waren de beginselen van het modernisme doorgedrongen in de maatschappij en kwam de opheffing van de vereniging ter sprake. Tijdens de jaren 1950 zou de SBUAM echter opnieuw meer aandacht krijgen en bracht men een nieuw tijdschrift uit, namelijk Architecture. De vereniging beloofde haar medewerking aan de studentenbeweging in 1968, maar kon dit niet waarmaken en werd vervolgens in 1973 ontbonden.