W.I.S.H. (Wedstrijd Ideeën Sociale Huisvesting), 1985

W.I.S.H. is gegroeid vanuit de bekommernis de sociale woningbouw nieuwe impulsen te geven door het stimuleren van onderzoek en experiment. Als weg naar de kwalitatieve verbetering opteren de initiatiefnemers voor open ideeënwedstrijden.
W.I.S.H. 85, de tweede W.I.S.H.-wedstrijd op rij, is een open confrontatie rond sociale huisvesting tussen Vlaamse architecten. Prijzengeld bedraagt 250.000 BEF voor de grote projecten en 175.000 BEF voor de kleine projecten. De laureaat bekomt de opdracht tot uitvoering van het project of van de eerste fase van ongeveer 30 woningen.
De zes projecten zijn verspreid over vijf provincies: Wilgenstraat in Kapellen (De Ideale Woning), Oosthoek in Sint-Martens-Bodegem (Dilbeek) (Brabantse Landmaatschappij), Meuleveld in Sint-Katarina-Lombeek (Ternat) (Volkshuisvesting te Sint-Pieters-Leeuw), Haneberg in Beverlo (Beringen) (Kantonnale Bouwmaatschappij van Beringen voor Huisvesting), Jachthavenwijk in Nieuwpoort (Gewestelijke Landmaatschappij), Roze Rabautstraat in Eeklo (Bouwmaatschappij voor volkswoningen).
Veel minder deelnemers tijdens de tweede wedstrijd. Er waren 213 inschrijvende architecten. Uiteindelijk zijn er maar 73 ingediend waaraan 180 architecten gewerkt hebben. De tentoonstelling van de weerhouden ontwerpen is van 9-21 september. De provinciale tentoonstellingen vinden plaats van oktober 1985 tot februari 1986.
De tweede editie krijgt met groeiende kritiek af te rekenen. Philippe Laporta stelt niet alleen dat de kwaliteit minder is dan in de eerste editie, hij vindt ook dat het relatieve belang ten opzichte van de totale productie eerder klein is, net zoals de impact en de invloed ervan.
In het bulletin van de S/AM stelt Marc Dubois: "W.I.S.H. heeft zeker bijgedragen tot een verhoging van de architektonische kwaliteiten van de ontwerpen, maar ook tot het proces van depolitiseren van de architektuuropdrachten. Het toekennen van projekten op basis van beroepsernst en kreatief vermogen van een architekt is zeker één van de positieve resultaten van het W.I.S.H.-gebeuren." De auteur wijst ook op het gevaar van te grote verkavelingsdrang van de openbare besturen naar aanleiding van de wedstrijd. "Een wedstrijd mag en kan men niet beschouwen als een deus ex machina om vroegere fouten van de ruimtelijke planning te herstellen op een artificiële wijze." Hij pleit er ook voor om de nadruk te blijven leggen op het Idee in WISH: "Slaat de 'I' op nieuwe woningtypes en niet op de totale ruimtelijke dimensie van een projekt?" Hij spoort de organisatoren ook aan om bij de volgende editie terug een aantal stedelijke locaties op te nemen: "Dit illustreert dat men binnen sociale huisvesting nog steeds in termen denkt van uitbreiding en niet van inbreiding." En afsluitend: "Na vele jaren gezeur dat er niets gebeurde in Vlaanderen op gebied van architektuurwedstrijden, heeft men nu W.I.S.H."

Kritiek in De Standaard: "... dat WISH doet aan symptoombehandeling en dat men moeilijk kan spreken van fundamentele vernieuwingen. Het zal weinig wijzigen aan het maatschappelijke verschijnsel van de sociale woningbouw. Het bevestigt de twee polen waarbinnen architectuur wordt gerealiseerd: "de huisvensters" en "de gehuisvesten". WISH speelt zich af binnen de bestaande structuur en stelt deze niet in vraag."