Organisatie, Verbond der samenwerkende vennootschappen voor oorlogsschade

Vanaf 1915 nam de regering in Le Havre maatregelen voor de wederopbouw van België. Tegelijk waren tal van privépersonen met dezelfde problematiek bezig. In 1916 werd La Ligue des propriétaires au littoral belge opgericht. Deze vereniging probeerde de schade aan de Belgische kust in te schatten en ging na hoe de wederopbouw concreet kon worden aangepakt. Men kan de liga beschouwen als een soort studiegroep, onder het voorzitterschap van Albert Richir, een Brusselse notaris. De overheid hield aanvankelijk na de oorlog geen rekening met dergelijke privé-initiatieven en richtte Rechtbanken voor Oorlogsschade op om de uitkering van oorlogsschadevergoedingen te regelen. Door de grote toevloed aan dossiers liepen deze uitbetalingen al snel vertraging op. Op 10 april 1919 vormde Albert Richir de liga om tot een naamloze vennootschap en creëerde zo de eerste vennootschap voor oorlogsschade. De voorzitter van de pas opgerichte vennootschap was minister van staat Michel Levie (1851-1939). In het hele land kwamen kort daarna lokale coöperatieven tot stand. Ze speelden een belangrijke rol bij het uitbetalen van voorschotten op de schadevergoeding, vaak nog voor de Rechtbank van Oorlogsschade een vonnis had uitgesproken. Dit bedrag kon oplopen tot 70% van de waarde van het vernielde goed. Al deze coöperatieven verenigden zich in het Verbond voor Samenwerkende Vennootschappen, dat opgericht werd op 25 juli 1919 en eigenlijk een omvorming was van de eerste vennootschap voor oorlogsschade, zoals hierboven vermeld. Hierdoor werden de aanvragen van geteisterden die in contact stonden met de lokale coöperatieven gecentraliseerd. Het Verbond had contacten met de Rechtbanken voor Oorlogsschade, de Dienst der Verwoeste Gewesten en de minister van Economische Zaken.In 1919 bestond de raad van bestuur uit zes leden waarvan er drie aangewezen waren door de staat en drie door de algemene vergadering. De raad bestuurde de federatie en presenteerdezijn jaarlijkse rapport aan de algemene vergadering. Een college van commissarissen hield toezicht op de activiteiten van de federatie. De directeur nam het dagelijks beheer voor zijn rekening. Qua structuur was het Verbond opgedeeld in twee afdelingen, namelijk een juridische afdeling die de verschillende dossiers van de geteisterden bestudeerde en een boekhoudkundige afdeling. Onder deze afdeling ressorteerden verschillende diensten, onder andere de inspectiedienst.