Eduard Van Ballaer

Eduard Van Ballaer realiseerde een lange carrière als architect en stedenbouwkundige, voornamelijk in de regio rond Brasschaat.

Zijn opleiding genoot hij aan de Koninklijke Academie en het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen, evenals door een stage bij Vanhoenacker, Van Beurden en Smolderen.

Als zelfstandig architect vestigde hij zich in Brasschaat. Het was voornamelijk in deze gemeente en in Sint-Job in-'t-Goor en Essen dat hij talrijke opdrachten vanuit kerkelijke en openbare hoek verwierf. Zo is hij de architect van de Sint-Jozefskerk in Brasschaat (1952-) en de Heilige Vincentius a Paulokerk in Horendonk (Essen) (1953). Daarnaast kreeg hij ook particuliere opdrachten voor huizen, appartementen of winkels. Woningen als deze van Hendrickx (1932) en dubbelwoning Lenaerts (1937) in Brasschaat, vertonen invloeden van de expressionistische architectuur van de Nederlandse school en meer bepaald van Dudok. Een belangrijke naoorlogse realisatie is het Vesaliusziekenhuis van Brasschaat (jaren 1960).

Van Ballaer was ook actief als graficus en vormgever. Hij leverde als lid en voorzitter (1930-1932) een belangrijke bijdrage tot de werking en uitstraling van de Kring voor Bouwkunde. Vanaf 1934 was hij aangesloten bij de Koninklijke Maatschappij der Bouwmeesters van Antwerpen.