Pieter Langerock

Pieter Langerock werd opgeleid in het atelier van zijn vader, architect Isidoor Alexander Langerock (1828-1907) en behaalde in 1881 het diploma architectuur aan de Sint-Lucasschool van zijn geboortestad Gent. Nadien liep hij stage in het atelier van Joris Helleputte in Leuven, een ervaring die borg stond voor een succesvolle latere carrière. In 1889 richtte Langerock zijn eigen bureau op. Hij realiseerde minstens 127 ontwerpen in heel België. Met zijn oeuvre bewees hij dat de neogotiek een 'nationale stijl' was die op alle architecturale programma's kon worden toegepast.

Belangrijke realisaties van zijn hand zijn het postgebouw van Kortrijk (1905), het station van Binche (1905), de kastelen van Retie (1906) en Westerlo (1910), de Abdij Keizersberg in Leuven (1897) en de Sint-Hubertuskerk in Bosvoorde (1909). Daarnaast restaureerde hij vele gotische monumenten zoals ondermeer het stadhuis en de Sint-Walburgiskerk in Oudenaarde (1890-1922), de basiliek van Walcourt (1888-1926), de collegiale kerken van Binche (1896-1923) en van Aarschot (1899-1923). Hij was ook de ontwerper van een nooit uitgevoerd neogotische ontwerp voor de basiliek van Koekelberg.