Hans van der Laan

Dom Hans van der Laan was architect, meubelontwerper, theoreticus en leraar. Daarnaast studeerde hij ook theologie en filosofie, trad hij in in de Benedictijnenabdij van Oosterhout en werd in 1934 tot priester gewijd. Hij was actief bij wat later bekend werd als de 'Bossche school', een cursus kerkelijke architectuur in 's Hertogenbosch, met een visie op de heropbouw na Wereldoorlog II. In 1977 publiceerde hij zijn architectuurtheorie in “De Architectonische Ruimte”. Deze theorie vormt de basis van zijn hele denken en praktijk en de grote waarde ervan ligt vooral in het blootleggen van de essentie van de ruimtelijke beleving.

Dom van der Laan bracht het grootste deel van zijn leven door in de abdij van Vaals. De uitbreiding van deze abdij wordt als zijn levenswerk aanzien. Zijn architecturaal oeuvre beperkt zich verder tot een aantal kerken, kloosters en één particuliere woning. Ook de meubels, liturgische voorwerpen en gewaden die hij ontwierp, beantwoordden aan de basisprincipes van zijn architectuurtheorie.
Ook in België ontwierp hij een aantal bouwwerken, zoals de abdij van Rosenberg in Waasmunster (uitgevoerd tussen 1971 en 1973) en de parochiekerk in Wevelgem waarvoor hij ook de zitbanken ontwierp.
In 1999 vond een tentoonstelling van door hem ontworpen meubels plaats in galerie A-Ronne in Brussel.