Louis Charels

Louis Charels werd geregistreerd (geboorteakte nr. 138) als Ludovicus Ernestus Charles, zoon van Franciscus Charles (Antwerpen, 20 december 1843), bediende, en Maria Antonia De Cock (Sint-Joris-ten-Distel, 9 januari 1843). Volgens een randmelding in de akte werd de naam verbeterd in Charels, ingevolge een vonnis van de Rechtbank van Eerste Aanleg in Gent van 7 december 1910. De handtekening van de vader in beide akten kan als Charels gelezen worden.

Het gezin woonde vanaf 1891 in Assebroek op het adres Steenbruggestraat 67, nu Baron Ruzettelaan (tot in de 20ste eeuw meestal als Steenbrugse Wandeling bekend). De vader Franciscus/François was 'bediende in een fabriek'. Hij overleed op 27 juni 1918 als 'handelsreiziger' in de Mariastraat, Brugge, adres van het Sint-Janshospitaal.

Louis Ernest Charels studeerde vanaf 1892 aan de Kunstacademie van Brugge. Zijn eerste ontwerpen dateren van 1898. Hij werd ontwerper van boulevardarchitectuur in 'Brugse' neogotische en neorenaissancestijl langs invalswegen (de Steenbrugse Wandeling (tegenwoordig Baron Ruzettelaan) en de Oedelemse Steenweg (tegenwoordig Generaal Lemanlaan)) en langs de nieuwe lanen tussen Boeveriepoort en Dampoort. Hij werkte ook buiten Brugge en ontwierp eveneens sociale woningen, scholen en kastelen.

In het Bulletin des Métiers d'Art worden zijn realisaties in de Generaal Lemanlaan geprezen als modern en origineel. In een ander nummer van hetzelfde tijdschrift wordt vermeld dat in 1908 zeven van zijn ontwerpen bekroond werden in een wedstrijd.

In een artikel van 1911 wordt hij door Louis Cloquet omschreven als jonge Vlaamse architect, samen met Jozef Viérin, Huib Hoste en Biebuyck, opvolgers van <a