Paul Roemaet

Paul Roemaet wordt op 5 april 1865 te Geraardsbergen geboren waar zijn ouders als handelaars werkzaam zijn. Wanneer hij op tienjarige leeftijd wees wordt, komt hij terecht in het Sint-Jozefsinstituut te Sint-Denijs-Westrem (Maaltebrugge) bij Gent. Het is daar dat hij in contact komt met de kunstenaarskolonie, ontstaan rond het landgoed van de ultramontaanse textiel-industrieel Joseph de Hemptinne. Als beeldhouwer wordt hij opgeleid in het atelier van de gebroeders Blanchaert. In 1887 vestigt hij zich te Leuven waar hij, na een verblijf in het buitenland van ongeveer anderhalf jaar, ca. 1891 een zelfstandig beeldhouwersatelier opzet. Reeds vanaf zijn aankomst te Leuven is hij lid van de Gilde van Ambachten en Neringen. In de jaarvergadering van 20 maart 1892 legt hij zijn gelofte af en wordt hij als meester in de gilde opgenomen. Tot aan zijn dood blijft hij er actief, vanaf 23 maart 1902 als schatbewaarder van de "Gilde van de houtbewerkers", vanaf 19 maart 1933 als deken. Op 26 oktober 1892 treedt hij in het huwelijk met de Zwitserse Annette Wenker (1862-1935). Zij krijgen samen vier dochters. Wanneer hij in 1897 bij de wereldtentoonstelling te Brussel de gouden medaille wint in de klasse der religieuze kunsten, betekent dat voor hem een doorbraak op professioneel gebied. Mee door dit succes wordt Paul Roemaet door het stadsbestuur van Leuven aangenomen voor de restauratie van het stadhuis. Vanaf 1904 verhuist de werkplaats naar een eigen huis, gelegen aan de Diestse Vest 58 te Leuven. Van daaruit blijft het beeldhouwersatelier actief tot aan Roemaets dood in 1938.

Het werk van Paul Roemaet is van een hoge kwaliteit en een grote ambachtelijke vaardigheid. De huisstijl van het atelier kan archaïsch worden genoemd, waarbij met een archeologische precisie de ornamentele voorbeelden uit de gotiek worden overgenomen, zonder echter te vervallen in een slaafse serieproduktie. Het oeuvre is uitgebreid, maar het merendeel van de opdrachten is uitgevoerd in de provincies Brabant, Limburg en Antwerpen. Het atelier situeert zich binnen de kring van neogotische ateliers, ontstaan rond architect Joris Helleputte. Vanaf de aanvangsperiode van het atelier doet Helleputte een beroep op Roemaet voor twee van zijn grote bouwprojecten, nl. de bemeubeling van de kapel van het godshuis te Tessenderlo en deze van het pensionaat van de zusters van het H. Hart te Luik. Het vertrouwen van een invloedrijk man als Helleputte in de vakkundigheid van het atelier heeft zeker bijgedragen tot het verkrijgen van vele andere opdrachten.

Met Pieter Langerock (1859-1923), een van de opvolgers van Helleputte, werkt Paul Roemaet samen voor zijn allergrootste opdracht, namelijk de reeds hoger vermelde restauratie van het Leuvense stadhuis. Vincent Lenertz (1864-1914) is de architect met wie Roemaet het meest samenwerkt. Zij kennen elkaar persoonlijk en vele bouwprojecten van deze leerling en opvolger van Helleputte worden door Roemaet gestoffeerd. Een belangrijk voorbeeld is de Sint-Pieters-Bandenkerk van Lommel waarvoor Roemaet de volledige bemeubeling uitvoert.